شهادت امام علی (ع)

طپش قلب من وضویی ساخت ***در گلو بغض شاعری وا شد

ندای ( قد قُتِل ) بعد چارده قرن***فکند زلزله چون بوتراب را کشتند

آن شب که زینب کوفه را صحرای تَف دید***یعنی تمام کربلا را در نجف دید

هر که از جان خادم درگاه حیدر می شود***از تمام پادشاهان جهان سر می شود

یک هزار و چهارصد سال است که زمین و زمان نفس گیر است ***ابرها هم همیشه منقلب اند ، آسمان گریه دار و دلگیر است