امام علی (ع) در غزوه احد

پس از جنگ بدر، جنگ اُحُد (در نيمه شوّال سال سوّم هجرت) در كنار كوه احد (يك فرسخى مدينه) واقع شد ،امام علی(عليه السلام) در اين جنگ پرچمدار رسول خدا(صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) بود، همانگونه كه در جنگ بدر، پرچم رسول خدا(صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) در دست امام على(عليه السلام) بود.

در جنگ اُحد «لواء» (يعنى پرچم كوچكتر از پرچم جنگ) نيز (پس ‍ از شهادت مصعب) به دست  امام على(عليه السلام) داده شد، بنابراين، امام على (عليه السلام) در اين جنگ هم پرچمدار بيرق جنگ بود و هم پرچم كوچك (راهنما) در دستش بود.

در اين جنگ (در بخش آخر) همه مسلمين ، پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) را در صحنه تنها گذاشتند و فرار كردند جز امام على(عليه السلام) كه تنها با پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) در ميدان ماند، سپس گروه اندكى از فراريان نزد رسول خدا(صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) بازگشتند، نخستين نفر از مراجعين، عاصم بن ثابت، ابودُجانه و سهل بن حنيف بودند. و بعد طلحه به آنان پيوست. راوى حديث (زيد بن وهب) مى گويد: به عبداللّه مسعود گفتم : در اين وقت ابوبكر و عمر كجا بودند؟ گفت از «فراريان بودند» گفتم : عثمان كجا بود؟

گفت :«او رفت و بعد از سه روز بازگشت ، رسول خدا(صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) به او فرمود:«لَقَدْ ذَهَبْتَ فِيها عَريضَةً؛ مسافت دور و درازى رفتى».

ولى امام على (عليه السلام) همچنان ثابت قدم در ميدان ماند، فرشتگان از ثابت قدمى او تعجّب كردند و جبرئيل در آن روز به سوى آسمان بالا مى رفت و مى گفت :

اميرمؤمنان على(عليه السلام) در اين جنگ ، بسيارى از مشركان را كشت و پيروزى در اين جنگ ، به دست  امام على(عليه السلام) انجام گرفت ، چنانكه در جنگ بدر نيز پيروزى به دست او بود. و در ميان اصحاب ، تنها  امام على(عليه السلام) بود كه در اين جنگ به خوبى از امتحان الهى قبول شد و به نيكى ، صبر و استقامت نمود، در آن هنگامه اى كه قدمهاى ديگران لغزيد و لرزيد، امامعلى (عليه السلام) با شمشيرش سران شرك و گمراهى را كشت. و نقاب اندوه را از چهره پيامبر(صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) برافكند و در اينجا بود كه جبرئيل در ميان فرشتگان زمين و آسمان ، از فضايل على (عليه السلام) سخن گفت و تقرّب تنگاتنگ امام علی(عليه السلام) در پيشگاه پيامبرِ راهنما(صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) آشكار گشت ، تقرّبى كه (تا آن وقت) از نظر عامّه مردم پوشيده بود.