نهجالبلاغه: نامه 19
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى بَعْضِ عُمّالِهِ
از نامه هاى آن حضرت است به بعضى از کارگزارانش
اَمَّا بَعْدُ، فَاِنَّ دَهاقينَ اَهْلِ بَلَدِكَ شَكَوْا مِنْكَ غِلْظَةً وَ قَسْوَةً،
اما بعد، دهقانان محدوده ات شکایت کرده اند که با آنان به خشونت و قساوت رفتار مى کنى،
وَاحْتِقاراً وَ جَفْوَةً. وَ نَظَرْتُ فَلَمْ اَرَهُمْ اَهْلاً لاَِنْ يُدْنَوْا لِشِرْكِهِمْ،
و خوارشان شمرده و بر آنها ستم روا مى دارى. در کارشان اندیشه کردم آنان را سزاوار نزدیک کردن ندیدم چون مشرکند،
وَ لا اَنْ يُقْصَوْا وَ يُجْفَوْا لِعَهْدِهِمْ.
و شایسته دور شدن و جفا نیافتم چون با ما پیمان بسته اند.
فَالْبَسْ لَهُمْ جِلْباباً مِنَ اللِّينِ تَشُوبُهُ بِطَرَف مِنَ الشِّدَّةِ، وَ داوِلْ لَهُمْ بَيْنَ الْقَسْوَةِ وَالرَّأْفَةِ،
پس براى آنان جامه اى از مدارا همراه با اندکى سختى بپوش، و رفتارى مخلوط از نرمى و شدت با آنان داشته باش،
وَ امْزُجْ لَهُمْ بَيْنَ التَّقْريبِ وَ الاِْدْناءِ، وَ الاِْبْعادِ وَ الاِْقْصاءِ، اِنْ شاءَ اللّهُ.
نه آنان را بسیار قریب و نزدیک آر، و نه بسیار بعید و دور گردان، اگر خـدا بخواهـد.