نهجالبلاغه: نامه 52
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى اُمراءِ الْبِلادِ فى مَعْنَى الصَّلاةِ
از نامه‌هاى آن حضرت است به کارگزاران شهرها در رابطه با وضع نماز
اَمّا بَعْدُ، فَصَلُّوا بِالنّاسِ الظُّهْرَ حَتّى تَفىءَ الشَّمْسُ مِثْلَ مَرْبِضِ الْغَنْزِ.
اما بعد، نماز ظهر را با مردم بخوانید تا وقتى که خورشید به اندازه خوابگاه بزى از نصف النهار به جانب مغرب برگردد.
وَ صَلُّوا بِهِمُ الْعَصْرَ وَ الشَّمْسُ بَيْضاءُ حَيَّةٌ فى عُضْو مِنَ النَّهارِ حينَ يُسارُ فيها فَرْسَخانِ.
و نماز عصر را به جماعت بخوانید آن گاه که خورشید در پاره اى از روز سپید و جلوه گر است و مى توان تا غروب کردنش به اندازه دو فرسخ راه پیمود.
وَ صَلُّوا بِهِمُ الْمَغْرِبَ حينَ يُفْطِرُ الصّائِمُ وَ يَدْفَعُ الْحاجُّ اِلى مِنًى. وَ صَلُّوا بِهِمُ الْعِشاءَ حينَ يَتَوارَى الشَّفَقُ اِلى ثُلُثِ اللَّيْلِ.
و نماز مغرب را وقتى با مردم بخوانید که روزه دار افطار مى نماید، و حاجى به جانب مِنى مى رود. و نماز عشا را از وقتى که سرخى پنهان مى شود تا ثلث از شب با مردم بخوانید.
وَ صَلُّوا بِهِمُ الْغَداةَ وَ الرَّجُلُ يَعْرِفُ وَجْهَ صاحِبِهِ. وَ صَلُّوا بِهِمْ صَلاةَ اَضْعَفِهِمْ، وَ لا تَكُونُوا فَتّانينَ.
و نماز صبح را هنگامى بخوانید که مرد مى تواند چهره دوستش را تشخیص دهد. نمازتان با مردم همچون نماز ناتوان ترین آنان باشد، و در طول دادن نماز عامل به فتنه افتادن مردم نباشید.