نهجالبلاغه: نامه1
مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى اَهْلِ الْكُوفَةِ عِنْدَ مَسيرِهِ مِنَ الْمَدينَةِ اِلَى الْبَصْرَةِ
از نامه هاى آن حضرت استبه مردم کوفه زمانى که از مدینه به بصره مى رفت
مِنْ عَبْدِاللّهِ عَلِىٍّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ اِلى اَهْلِ الْكُوفَةِ جَبْهَةِ الاَْنْصارِ،وَ سَنامِ الْعَرَبِ.
از بنده خدا على امیرالمؤمنین به اهل کوفه، یاران بلند مقام و ســروران عـرب.
اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى اُخْبِرُكُمْ عَنْ اَمْرِ عُثْمانَ حَتّى يَكُونَ سَمْعُهُ كَعِيانِهِ:اِنَّ النّاسَ طَعَنُوا عَلَيْهِ،
اما بعد، شما را از وضع عثمان آگاه مى کنم چنانکه شنیدنش چون دیدنش باشد:مردم از او عیب جویى کردند،
فَكُنْتُ رَجُلاً مِنَ الْمُهاجِرينَ اُكْثِرُ اسْتِعْتابَهُ وَ اُقِلُّ عِتابَهُ،
و من فردى از مهاجران بودم که اکثراً از او مى خواستم رضاى مردم را جلب کند و کمتر در پى سرزنشش بودم.
وَ كانَ طَلْحَةُ وَ الزُّبَيْرُ اَهْوَنُ سَيْرِهِما فيهِ الْوَجيفُ،وَ اَرْفَقُ حِدائِهِمَا الْعَنيفُ،
سبک ترین برنامه طلحه و زبیر درباره او تندروى،و نرم ترین کارشان فشار آوردن به او بود،
وَ كانَ مِنْ عائِشَةَ فيهِ فَلْتَةُ غَضَب،
عایشه هم به ناگهان در حق او خشم گرفت،
فَاُتيحَ لَهُ قَوْمٌ فَقَتَلُوهُ، وَ بايَعَنِى النّاسُ غَيْرَ مُسْتَكْرَهينَ وَ لامُجْبَرينَ، بَـلْ طائِعيـنَ مُخَيَّـريـنَ.
آن گاه عده اى بر کشتن وى مهیّا شدند و او را کشتند، و مردم بدون اکراه و اجبار، بلکه از روى میل و اختیار با من بیعت کردند.
وَ اعْلَمُوا اَنَّ دَارَ الْهِجْرَةِ قَدْ قَلَعَتْ بِاَهْلِها وَ قَلَعُوا بِها،
بدانید دار هجرت (مدینه) اهلش را برکَند و اهلش هم از آن کنده شدند،
وَ جاشَتْ جَيْشَ الْمِرْجَلِ، وَ قامَتِ الفِتْنَةُ عَلَى الْقُطْبِ.
مدینه چون جوشش دیگ به جوش آمد، و فتنه برپا گشت.
فَاَسْرِعُوا اِلى اَمِيرِكُمْ، وَ بادِرُوا جِهادَ عَدُوِّكُمْ اِنْ شاءَ اللّهُ.
به سوى امیر خود بشتابید، و به جانب جهاد با دشمنان پیشدستى کنید، اگر خدا خواهد.