نهجالبلاغه: نامه 4
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى بَعْضِ اُمَراءِ جَيْشِهِ
از نامه هاى آن حضرت است به بعضى از فرماندهان ارتش خود
فَاِنْ عادُوا اِلى ظِلِّ الطّاعَهِ فَذاكَ الَّذى نُحِبُّ، وَ اِنْ تَوافَتِ الاُْمُورُ
اگر به سایه اطاعت ما بازگشتند این همان است که ما دوست داریم، و اگر اوضاع و احوال
بِالْقَوْمِ اِلَى الشِّقاقِ وَ الْعِصْيانِ فَانْهَدْ بِمَنْ اَطاعَكَ اِلى مَنْ عَصاكَ،
آنان را به اختلاف و سرپیچى کشاند، تو با یارى کسى که تو را اطاعت مى کند با اهل عصیان به جنگ برخیز،
وَ اسْتَغْنِ بِمَنِ انْقادَ مَعَكَ عَمَّنْ تَقاعَسَ عَنْكَ، فَاِنَّ الْمُتَكارِهَ
و با کسى که فرمانت را مى برد از کسى که به یاریت اقدام نمى کند بى نیاز باش، مسلّماً آنان که از جنگ با
مَغيبُهُ خَيْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ، وَ قُعُودُهُ اَغْنى مِنْ نُهُوضِهِ.
دشمن کراهت دارند، نبودشان از بودنشان بهتر، و نشستنشان از قیامشان بى نیازکننده تر است.