نهجالبلاغه: نامه 30
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى مُعاوِيَةَ
از نامه‌هاى آن حضرت است بـه معـاویه
فَاتَّقِ اللّهَ فيما لَدَيْكَ، وَ انْظُرْ فى حَقِّهِ عَلَيْكَ، وَ ارْجِعْ اِلى مَعْرِفَةِ ما لاتُعْذَرُ بِجَهالَتِهِ،
خدا را در آنچه نزد توست بپرهیز، و در حق پروردگار بر خود دقّت کن، و به شناخت آنچه که از جهلِ به آن معذور نیستى بازگرد،
فَاِنَّ لِلطَّاعَةِ اَعْلاماً واضِحَةً، وَ سُبُلاً نَيِّرَةً،
که حقّاً براى طاعت نشانه هاى آشکار، و راههاى روشن،
وَ مَحَجَّةً نَهْجَةً، وَ غايَةً مَطْلُوبَةً يَرِدُهَا الاَْكْياسُ، وَ يُخالِفُهَا الاَْنْكاسُ.
و جادّه آشکار و هدفى مطلوب است، که زیرکان بر آن وارد مى شوند، و مردم پست با آن مخالفت مى ورزند.
مَنْ نَكَبَ عَنْها جارَ عَنِ الْحَقِّ، وَ خَبَطَ فِى التِّيهِ،
کسى که از طاعت روى بگرداند از حق روى گردانده، و قدم در وادى گمراهى گذاشته،
وَ غَيَّرَ اللّهُ نِعْمَتَهُ، وَ اَحَلَّ بِهِ نِقْمَتَهُ. فَنَفْسَكَ! نَفْسَكَ!
و خداوند نعمتش را بر او دگرگون مى کند، و عذابش را بر او جارى مى سازد. خود را بپاى، خود را بپاى،
فَقَدْ بَيَّنَ اللّهُ لَكَ سَبيلَكَ، وَ حَيْثُ تَناهَتْ بِكَ اُمُورُكَ،
که خداوند راهت را براى تو روشن کرده، و به تو وانموده است که عاقبت کارهایت به کجا مى رسد،
فَقَدْ اَجْرَيْتَ اِلى غايَةِ خُسْر، وَ مَحَلَّةِ كُفْر، وَ اِنَّ نَفْسَكَ قَدْ اَوْلَجَتْكَ شَرّاً،
که مرکب زندگى را به منتهاى خسارت و محلّ کفر رانده اى، نفس تو وجودت را به عرصه ضرر افکنده،
وَ اَقْحَمَتْكَ غَيّاً، وَاَوْرَدَتْكَ الْمَهالِكَ، وَ اَوْعَرَتْ عَلَيْكَ الْمَسالِكَ.
و در پرتگاه گمراهى انداخته، و در مهالک وارد نموده، و راهها را بر تو دشوار کرده است.