نهجالبلاغه: نامه 60
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلَى الْعُمّـالِ الَّـذينَ يَطَاُ الْجَيْشُ عَمَلَهُـمْ مِنْ عَبْدِاللّهِ عَلِىٍّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، اِلى مَنْ مَرَّ بِهِ الْجَيْشُ مِنْ جُباةِ الْخَراجِ، وَ عُمّالِ الْبِلادِ:
از نامه‌هاى آن حضرت است به کارگزارانى که سپاهیان از منطقه مأموریت آنان مى گذشتند از بنده خدا على امیرالمؤمنین، به جمع کنندگان مالیات و کارگزاران شهرهایى که سپاه از منطقـه آنان عبـور مى کند:
اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى قَدْ سَيَّرْتُ جُنُوداً هِىَ مارَّةٌ بِكُمْ اِنْ شاءَ اللّهُ،
اما بعد، من سپاهى را فرستادم که به خواست خداوند از منطقه شما عبور مى کنند،
وَ قَدْاَوْصَيْتُهُمْ بِما يَجِبُ لِلّهِ عَلَيْهِمْ مِنْ كَفِّ الاَْذى، وَ صَرْفِ الشَّذى.
و آنان را به آنچه خداوند بر آنان واجب نموده سفارش کرده ام، که از آزار مردم و رساندن رنج به آنان اجتناب نمایند.
وَ اَنا اَبْرَاُ اِلَيْكُمْ وَ اِلى ذِمَّتِكُمْ مِنْ مَعَرَّةِ الْجَيْشِ
من پیش شما و به خاطر تعهدى که با شما دارم از ستم سپاه به شما بیزارم،
اِلاّ مِنْ جَوْعَةِ الْمُضْطَرِّ لايَجِدُ عَنْها مَذْهَباً اِلى شِبَعِهِ.
مگر اینکه گرسنگى کسى را ناچار کند و براى سیر کردن خویش راهى غیر آن نیابد.
فَنَكِّلُوا مَنْ تَناوَلَ مِنْهُمْ شَيْئاً ظُلْماً عَنْ ظُلْمِهِمْ، وَ كُفُّوا اَيْدِىَ سُفَهائِكُمْ عَنْ مُضارَّتِهِمْ وَ التَّعَرُّضِ لَهُمْ فيمَا اسْتَثْنَيْناهُ مِنْهُمْ.
کسى را که به ستم دست به اموالتان دراز کند کیفر دهید، و دست نادانانِ خود را از ضربه زدن به سپاه و تعرض به آنان در آنچه استثنا کردم بازدارید.
وَ اَنَا بَيْنَ اَظْهُرِ الْجَيْشِ، فَارْفَعُوا اِلَىَّ مَظالِمَكُمْ، وَ ما عَراكُمْ مِمّا يَغْلِبُكُمْ مِنْ اَمْرِهِمْ
من به دنبال سپاه در حرکتم، شکایات خود را به من برسانید، و از ستمى که از آنان به شما مى رسد
وَ لاتُطيقُونَ دَفْعَهُ اِلاّ بِاللّهِ وَ بى، فَاَنَا اُغَيِّرُهُ بِمَعُونَةِ اللّهِ، اِنْ شاءَ اللّهُ.
و جز به کمک خدا و من قدرت دفع آن را ندارید شکایت با من در میان نهید، تا به یارى خدا آن ستم را از شما برگردانم، ان شاء اللّه.