نهجالبلاغه: نامه 32
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى مُعاوِيَةَ
از نامه‌هاى آن حضرت بـه معـاویه
وَ اَرْدَيْتَ جيلاً مِنَ النّاسِ كَثيراً خَدَعْتَهُمْ بِغَيِّكَ، وَ اَلْقَيْتَهُمْ فى مَوْجِ بَحْرِكَ،
جمعیت زیادى از مردم را هلاک نمودى، آنان را به گمراهی‌ات فریفتى، و در موج دورویى خود انداختى،
تَغْشاهُمُ الظُّلُماتُ، وَ تَتَلاطَمُ بِهِمُ الشُّبُهاتُ، فَجارُوا عَنْ وِجْهَتِهِمْ،
تاریکى ها آنان را پوشانده، و شبهه ها آنان را به تلاطم افکنده، پس از راه حق منحرف شدند،
وَ نَكَصُوا عَلى اَعْقابِهِمْ، وَ تَوَلَّوْا عَلى اَدْبارِهِمْ،
به گذشته جاهلى برگشتند، به حقیقت پشت کردند
وَ عَوَّلُوا عَلى اَحْسابِهِمْ، اِلاّ مَنْ فاءَ مِنْ اَهْلِ الْبَصائِرِ، فَاِنَّهُمْ فَارَقُوكَ بَعْدَ مَعْرِفَتِكَ،
و تکیه بر حسب و نسب نمودند، جز گروهى از بینایان که از مسیر بازگشتند، که پس از شناخت تو از تو جدا شدند،
وَ هَرَبُوا اِلَى اللّهِ مِنْ مُوازَرَتِكَ، اِذْ حَمَلْتَهُمْ عَلَى الصَّعْبِ، وَ عَدَلْتَ بِهِمْ عَنِ الْقَصْدِ.
و از یارى تو به سوى حق گریختند، زیرا آنان را به کارى دشوار واداشتى، و از راه راست منحرف نمودى.
فَاتَّقِ اللّهَ يا مُعاوِيَةُ فى نَفْسِكَ، وَ جاذِبِ الشَّيْطانَ قِيادَكَ، فَاِنَّ الدُّنْيا مُنْقَطِعَةٌ عَنْكَ، وَ الاْخِرَةُ قَريبَةٌ مِنْكَ. وَالسَّلامُ.
اى معاویه، درباره خود از خدا پروا کن، و عنانت را از دست شیطان به در آر، که دنیا از تو جدا گشته، و آخرت به تو نزدیک شـده. والسلام.