نهجالبلاغه: خطبه 180
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ - وَ قَدْ اَرْسَلَ رَجُلاً مِنْ اَصْحابِهِ يَعْلَمُ لَهُ عِلْمَ اَحْوالِ قَوْم مِنْ جُنْدِ الْكُوفَةِ قَدْ هَمُّوا بِاللَّحاقِ بِالْخَوارِجِ و كانُوا عَلى خَوْف مِنْهُ عَلَيْهِ السَّلامُ، فَلَمّا عادَ اِلَيْهِ الرَّجُلُ قالَ لَهُ: «اَاَمِنُوا فَقَطَنُوا، اَمْ جَبُنُوا فَظَعَنُوا؟». فَقالَ الرَّجُلُ: «بَلْ ظَعَنُوا يا اَمْيرَ الْمُؤْمِنينَ.» فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:-
از سخنان آن حضرت است امام یکى از یاران خود را فرستاد تا از گروهى از سپاه کوفه که قصد داشتند از ترس حضرت به خوارج ملحق شوند خبر بیاورد، چون برگشت، حضرت پرسید: آیا ایمن شدند و ایستادند، یا ترسیدند و کوچ کردند؟ عرضه داشت: بلکه کوچ کردند اى امیرمؤمنان. حضــرت فــرمــود :
بُعْداً لَهُمْ كَما بَعِدَتْ ثَمُودُ.
ایشان را هلاکت باد چنانکه قوم ثمود هلاک شدند.
اَما لَوْ اُشْرِعَتِ الاَْسِنَّةُ اِلَيْهِمْ، وَ صُبَّتِ السُّيُوفُ عَلى هاماتِهِمْ لَقدْ نَدِمُوا عَلى ما كانَ مِنْهُمْ.
آگاه باشید، هنگامى که نیزه ها به جانب آنان نشانه رود، و شمشیرها بر سرشان فرود آید از کارى که کردند پشیمان شوند.
اِنَّ الشَّيْطانَ الْيَوْمَ قَدِ اسْتَفَلَّهُمْ، وَ هُوَ غَداً مُتَبَرِّئٌ مِنْهُمْ وَ مُتَخَلٍّ عَنْهُمْ.
شیطان امروز شکست و فرار ایشان را خواست، و فردا از آنان بیزارى جوید و رهایشان سازد.
فَحَسْبُهُمْ بِخُرُوجِهِمْ مِنَ الْهُدى، وَ ارْتِكاسِهِمْ فِى الضَّلالِ وَالْعَمى، وَ صَدِّهِمْ عَنِ الْحَقِّ، وَ جِماحِهِمْ فِى التّيهِ.
بیرون رفتن از مدار هدایت، و افتادن در گمراهى کوردلى، و از راه حق بازماندن، و طغیان و چموشى در مسیر گمراهى آنان را بس است.