نهج‌البلاغه: خطبه 51

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ لَمّا غَلَبَ اَصْحابُ مُعاوِيَةَ اَصْحابَهُ عَلَيْهِ السّلامُ عَلى شَريعَةِ الْفُراتِ بِصِـفّيـنَ وَ مَنَـعُوهُـمْ مِـنَ الْمـاءِ

از خطبه هاى آن حضرت است زمانى که ارتش معاویه در جنگ صفین بر یاران آن حضرت پیشى گرفته، راه ورود به آب فرات را اشغال کردند و لشگر امام را از برداشتن آب مانع شدند

قَدِ اسْتَطْعَمُوكُمُ الْقِتالَ، فَاَقِرُّوا عَلى مَذَلَّة وَ تَأْخيرِ مَحَلَّة،

آنان از شما خوراک جنگ خواستند، یا به پستى تن داده و شرف خود را از دست بگذارید،

اَوْ رَوُّوا السُّيُوفَ مِنَ الدِّماءِ تَرْوَوْا مِنَ الْماءِ.

یا شمشیرتان را از خون آنان سیراب کرده تا از آب سیراب شوید.

فَالْمَوْتُ فى حَياتِكُمْ مَقْهُورينَ، وَالْحَياةُ فى مَوْتِكُمْ قاهِرينَ.

زیرا نابودى شما در آن زندگى است که محصولش شکست از دشمن است، و زندگى شما در آن مرگى است که نتیجه اش پیروزى بردشمن است.

اَلا وَ اِنَّ مُعاوِيَةَ قَادَ لُمَةً مِنَ الْغُواةِ، وَ عَمَسَ عَلَيْهِمُ الْخَبَرَ حَتّى جَعَلُـوا نُحُورَهُـمْ اَغْـراضَ الْمَنِيَّةِ.

بدانید معاویه دسته اى گمراهان منحرف را به دنبال خود آورده، و حقیقت را از آنان پنهان کرده، تا این بى خبران گلوهاى خود را آماج تیر مرگ نموده اند.

خطبه‌های نهج‌البلاغه