نهج‌البلاغه: خطبه 55
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است در مقایسه یاران پیامبر با یاران خود
وَ لَقَدْ كُنّا مَعَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَقْتُلُ آباءَنا وَ اَبْناءَنا وَ اِخْوانَنا وَ اَعْمامَنا
ما در کنار رسول خدا صلّى اللّه علیه وآله بودیم، پدران و فرزندان و عموهاى خود را به امر حق مى کشتیم
ما يَزيدُنا ذلِكَ اِلاّ ايماناً وَ تَسْليماً وَ مُضِيّاً عَلَى اللَّقَمِ، وَ صَبْراً عَلَى مَضَضِ الاَْلَمِ، وَ جِدّاً فى جِهادِ الْعَدُوِّ
و این مسئله جز بر ایمان و تسلیم و حرکت در راه راست و شکیبایى بر سوزش اَلَم، و کوشش ما در جهاد با دشمن نمى افزود
وَ لَقَدْ كانَ الرَّجُلُ مِنّا وَ الاْخَرُ مِنْ عَدُوِّنا يَتَصاوَلانِ تَصاوُلَ
و مردى از ما و مردى از دشمن چون دو شیر نر با هم درمى افتادند
الْفَحْلَيْنِ، يَتَخالَسانِ اَنْفُسَهُما اَيُّهُما يَسْقى صاحِبَهُ كَأْسَ الْمَنُونِ
و در صدد برآوردن جان یکدیگر بودند تا کدام یک از آن دو جام مرگ را به کام دیگرى بریزد
فَمَرَّةً لَنا مِنْ عَدُوِّنا، وَ مَرَّةً لِعَدُوِّنا مِنّا
یک بار ما بر دشمن پیروز مى شدیم، و یک بار دشمن بر ما
فَلَمّا رَأَى اللّهُ صِدْقَنا اَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا الْكَبْتَ، وَ اَنْزَلَ عَلَيْنَا النَّصْرَ
چون خداوند راستى ما را دید دشمن ما راسرکوب کرد،و یارى خود را بر ما فرو فرستاد
حَتَّى اسْتَقَرَّ الاِْسْلامُ مُلْقِياً جِرانَهُ، وَ مُتَبَوِّئاً اَوْطانَهُ
تا آن وقت که اسلام همانند شترى که سینه و گردن براى استراحت به زمین نهد و در جاى خود بخوابد استقرار یافت
. وَ لَعَمْرى لَوْ كُنّا نَأْتى ما أتَيْتُمْ ما قامَ لِلدّينِ عَمُودٌ
به جانم قسم اگر ما در آن زمان رفتارى مانند رفتار امروز شما داشتیم پایه اى از بناى اسلام برپا نمى شد
وَلاَ اخْضَرَّ لِلاْيمانِ عُودٌ
و شاخه اى از درخت ایمان سبز نمى گشت.
وَ ايْـمُ اللّهِ لَـتَـحْـتَـلِـبُـنَّـها دَماً، وَلَـتُـتْـبِـعُـنَّـها نَـدَمـاً.
به خدا قسم با این وضعى که دارید به جاى شیر خون خواهید دوشید، و به دنبالش دچار ندامت خواهید شد.