نهج‌البلاغه: خطبه 68
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ فى ذَمِّ اَصْحابِهِ
از سخنان آن حضرت است در سرزنش اصحاب سست پیمانش
كَمْ اُداريكُمْ كَما تُدارَى الْبِكارُ الْعَمِدَةُ، وَالثِّيابُ الْمُتَداعِيَةُ
چه اندازه با شما مدارا کنم چنانکه با شترهاى کوهان کوفته مدارا مى شود، و با لباسهاى پوسیده رفتار مى گردد
كُلَّما حيصَتْ مِنْ جانِب تَهَتَّكَتْ مِنْ آخَرَ؟!
که از هر طرف دوخته مى شود، از جانب دیگر پاره مى گردد؟!
كُلَّما اَطَلَّ عَلَيْكُمْ مَنْسِرٌ مِنْ مَناسِرِ اَهْلِ الشّامِ اَغْلَقَ كُلُّ رَجُل مِنْكُمْ بابَهُ
هر وقت گروهى از سپاه شام به شما رو مى کند، هر مردى از شما درب خانه اش را مى بندد
وَ انْجَحَرَ انْجِحارَ الضَّبَّةِ فى جُحْرِها وَالضَّبُعِ فى وِجارِها
و چون سوسمار به لانه مى خزد و مانند کفتار به آشیانه پناه مى برد
الذَّليلُ وَاللّهِ مَنْنَصَرْتُمُوهُ
به خدا قسم خوار و ذلیل کسى است که شما به یاریش برخیزید
وَ مَنْ رَمى بِكُمْ فَقَدْ رَمى بِاَفْوَقَ ناصِل
و آن که به وسیله شما به سوى دشمن تیر بیندازد، با تیر شکسته بى پیکان تیراندازى کرده
اِنَّكُمْ وَاللّهِ لَكَثيرٌفِى الْباحاتِ، قَليلٌ تَحْتَ الرّاياتِ
سوگند به خدا شما در عرصه هاى آرام فراوانید، ولى زیر پرچم هاى جهاد اندک
وَ اِنِّى لَعالِمٌ بِما يُصْلِحُكُمْ وَ يُقيمُ اَوَدَكُمْ
من آنچه که شما را اصلاح و کجى هایتان را مستقیم مى نماید، مى دانم
وَلكِنّى وَاللّهِ لا اَرى اِصْلاحَكُمْ بِاِفْسادِ نَفْسى.اَضْرَعَ اللّهُ خُدُودَكُمْ، وَ اَتْعَسَ جُدُودَكُمْ.
ولى هرگز با تباه کردن خود شما را اصلاح نمى کنم. خداوند رویتان را خوار، و نصیبتان را تباه گرداند.
لاتَعْرِفُونَ الْحَقَّ كَمَعْرِفَتِكُمُ الْباطِلَ، وَلا تُبْطِلُونَ الْباطِلَ كَاِبْطالِكُمُ الْحَقَّ!
آنچنان که باطل را مى شناسید، معرفت به حق ندارید، و آنچنان که حق را باطل مى کنید، باطل را نابود نمى نمایید!