نهج‌البلاغه: خطبه 218
وَ مِنْ دُعاء لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از دعاهاى آن حضرت است در وصف عاشقان خدا
اللَّهُمَّ اِنَّكَ آنَسُ الاْنِسينَ لاَِوْلِيائِكَ، وَ اَحْضَرُهُمْ بِالْكِفايَةِ لِلْمُتَوَكِّلينَ عَلَيْكَ،
بار خدایا، تو براى عاشقانت بهترین مونسى، و براى کفایتِ مهمّ آنان که بر تو اعتماد نمایند،
تُشاهِدُهُمْ فى سَرائِرِهِمْ، وَ تَطَّلِعُ عَلَيْهِمْ فى ضَمائِرِهِمْ، وَ تَعْلَمُ مَبْلَغَ بَصائِرِهِمْ.
از همه حاضرترى، آنان را در باطنشان مشاهده مى کنى، و به نهان‌هایشان آگاهى، و اندازه بینایی‌شان را مى دانى.
فَاَسْرارُهُمْ لَكَ مَكْشُوفَةٌ، وَ قُلُوبُهُمْ اِلَيْكَ مَلْهُوفَةٌ.
بنا بر این رازهایشان نزد تو معلوم است، و دل‌هایشان به جانب تو در غم و اندوه.
اِنْ اَوْحَشَتْهُمُ الْغُرْبَةُ آنَسَهُمْ ذِكْرُكَ،
اگر تنهایى آنان را به وحشت اندازد یاد تو مونسشان شود،
وَ اِنْ صُبَّتْ عَلَيْهِمُ الْمَصائِبُ لَجَأُوا اِلَى الاِْسْتِجارَةِ بِكَ،
و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جویند،
عِلْماً بِاَنَّ اَزِمَّةَ الاُْمُورِ بِيَدِكَ، وَ مَصادِرَها عَنْ قَضائِكَ.
زیرا مى دانند زمام همه امور به دست تو، و سرچشمه تمام کارها در کف با کفایت فرمان توست.
اللَّهُمَّ اِنْ فَهِهْتُ عَنْ مَسْاَلَتى، اَوْ عَمِهْتُ عَنْ طَلِبَتى، فَدُلَّنى عَلى مَصالِحى،
الهى، اگر از بیان مسألتم عاجزم، یا از اینکه چه بخواهم سرگردانم، پس به آنچه مصلحت من است راهنمایم باش،
وَ خُذْ بِقَلْبى اِلى مَراشِدى، فَلَيْسَ ذلِكَ بِنُكْر مِنْ هِداياتِكَ، وَ لابِبِدْع مِنْ كِفاياتِكَ.
و عنان دلم را به سوى آنچه خیر من است بگردان، که این برنامه ها از هدایتها و کفایتهاى تو بیگانه و عجیب نیست.
اللَّهُمَّ احْمِلْنى عَلى عَفْوِكَ، وَ لاتَحْمِلْنى عَلى عَدْلِكَ.
بارخدایا، با عفوت با من معامله کن، نــه بـا عدالـتـت.