نهج‌البلاغه: خطبه 129
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ فى ذكر الْمَكاييلِ وَالْمَوازين
از خطبه هاى آن حضرت است درباره پیمانه ها و ترازوها
عِبادَ اللّهِ، اِنَّكُمْ وَ ما تَأْمُلُونَ مِنْ هذِهِ الدُّنْيا اَثْوِياءُ مُؤَجَّلُونَ،
بندگان خدا، شما و آنچه از این دنیا آرزو دارید مهمانانى هستید با مدتى معین،
وَ مَدينُونَ مُقْتَضَوْنَ. اَجَلٌ مَنْقُوصٌ، وَ عَمَلٌ مَحْفُوظٌ.
و بدهکارانى هستید که پرداخت آن از شما خواسته شده، مدّتى کوتاه دارید، و اعمالتان محفوظ است.
فَرُبَّ دائِب مُضَيِّعٌ. وَ رُبَّ كادِح خاسِرٌ.
چه بسا کوشنده اى که کوشش را ضایع مى کند، و چه بسا رنج برنده اى که زیان مى برد. در روزگارى هستید
وَ قَدْ اَصْبَحْتُمْ فى زَمَن لا يَزْدادُ الْخَيْرُ فيه اِلاّ اِدْباراً، وَ لاَ الشَّرُّ اِلاّ اِقْبالاً،
که پشت کردن نیکى در آن روبه تزاید است، و رو آوردن شرّ در آن رو به افزونى است،
وَ لاَ الشَّيْطانُ فى هَلاكَ النّاسِ اِلاّ طَمَعاً.
و شیطان جز هلاک کردن مردم طمع ندارد.
فَهذا اَوانٌ قَوِيَتْ عُدَّتُهُ، وَ عَمَّتْ مَكيدَتُهُ، وَ اَمْكَنَتْ فَريسَتُهُ.
اینک زمانى است که سازوبرگ شیطان قوى شده، و مکر و حیله اش فراگیر گشته، و به دست آوردن شکار برایش ممکن شده است.
اِضْرِبْ بِطَرْفِكَ حَيْثُ شِئْتَ مِنَ النّاسِ
به هر طرف که مى خواهى به مردم نظر کن،
فَهَلْ تُبْصِرُ اِلاّ فَقيراً يُكابِدُ فَقْراً، اَوْ غَنِيّاً بَدَّلَ نِعْمَةَ اللّهِ كُفْراً،
آیا جز نیازمندى که رنجِ ندارى بر دوش اوست، یا ثروتمندى که نعمت خدا را کفران مى کند
اَوْ بَخيلاًاتَّخَذَ الْبُخْلَ بِحَقِّ اللّهِ وَفْراً، اَوْ مُتَمَرِّداً كَاَنَّ بِاُذُنِهِ عَنْ سَمْعِ الْمَواعِظِ وَقْراً.
یا بخیلى که که از بخل ورزیدنِ در حقوق الهى ثروت به دست آورده، یا سرکشى که انگار گوشش از شنیدن موعظه کر است کسى را مى بینى؟
اَيْنَ خِيارُكُمْ وَ صُلَحاؤُكُمْ؟ وَ اَيْنَ اَحْرارُكُمْ وَ سُمَحاؤُكُمْ؟
خوبان و صالحان، و آزادمردان و سخاوتمندان شما کجایند؟
وَ اَيْنَ الْمُتَوَرِّعُونَ فى مَكاسِبِهِمْ وَ الْمُتَنَزِّهُونَ فى مَذاهِبِهِمْ؟
پرهیزکاران در کسب، و پاکیزگان در راه و روش چه شدند؟
اَلَيْسَ قَدْ ظَعَنُوا جَميعاً عَنْ هذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ، وَالْعاجِلَةِ الْمُنَغِّصَةِ؟
مگر همه آنان از این دنیاى پست و زندگانى زودگذر ناگوار کوچ نکردند؟
وَ هَلْ خُلِّفْتُمْ اِلاّ فى حُثالَة لا تَلْتَقى بِذَمِّهِمُ
و مگر جز این است که شما در میان جمعى مردم بى مقدار و پست بجا مانده اید که به خاطر پستى
الشَّفَتانِ، اسْتِصْغاراً لِقَدْرِهِمْ، وَ ذَهاباً عَنْ ذِكْرِهِمْ؟! فَاِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ.
آنان و وجوب اعراض از ذکرشان لبها براى سرزنش آنها به هم نمى خورد؟! ما همه از خداییم و همه به سوى او بازمى گردیم.
ظَهَرَ الْفَسادُ فَلا مُنْكِرٌ مُغَيِّرٌ، وَ لا زاجِرٌ مُزْدَجِرٌ.
فساد آشکار شد، نه انکارکننده اى تغییردهنده و نه بازدارنده اى که خود آلوده نباشد دیده مى شود.
اَفَبِهذا تُريدُونَ اَنْ تُجاوِرُوا اللّهَ فى دارِ قُدْسِهِ، وَ تَكُونُوا اَعَزَّ اَوْلِيائِهِ عِنْدَهُ؟!
آیا با این وضع نکبت بار مى خواهید در جوار قدس حق قرار گیرید، و سرافرازترین دوستان خدا باشید؟!
هَيْهاتَ، لا يُخْدَعُ اللّهُ عَنْ جَنَّتِهِ، وَ لا تُنالُ مَرْضاتُهُ اِلاّ بِطاعَتِهِ.
هیهات، خدا را نسبت به بهشتش نمى توان فریفت، و جز به طاعتش امکان رسیدن به خشنودیش نیست.
لَعَنَ اللّهُ الاْمِرينَ بِالْمَعْرُوفِ التّارِكينَ لَهُ، وَالنّاهينَ عَنِ الْمُنْكَرِ الْعامِلينَ بِهِ.
لعنت خدا بر آمران به معروفى که خود تارک معروف اند، و ناهیان از منکرى که خود آلوده به منکرند.