نهج‌البلاغه: خطبه 36
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ فى تَخْويفِ اَهْلِ النَّهْرَوان
از خطبه هاى آن حضرت است در ترساندن اهل نهروان
فَاَنَا نَذيرٌ لَكُمْ اَنْ تُصْبِحُوا صَرْعى بِاَثْناءِ هذَا النَّهْرِ، وَ بِاَهْضامِ هذَا الْغائِطِ،
من شما را از اینکه فردا در اطراف این نهر و میان این زمینهاى پست روى خاک افتاده باشید، مى ترسانم،
عَلى غَيْرِ بَيِّنَة مِنْ رَبِّكُمْ، وَ لا سُلْطان مُبين مَعَكُمْ.
بدون آنکه برهانى از پروردگارتان داشته و حجتى آشکار همراهتان باشد.
قَدْ طَوَّحَتْ بِكُمُ الدّارُ، وَ احْتَبَلَكُمُ الْمِقْدارُ.
دنیا شما را دچار هلاکت کرد، و به دست خود به دام قضا و قدر افتادید.
وَ قَدْ كُنْتُ نَهَيْتُكُمْ عَنْ هذِهِ الْحُكُومَةِ فَاَبَيْتُمْ عَلَىَّ اِباءَ الْمُخالِفينَ الْمُنابِذينَ،
من شما را از این حکمیت بازداشتم، و شما با من همانند مخالفان پیمان شکن مخالفت کردید،
حَتّى صَرَفْتُ رَأْيى اِلى هَواكُمْ. وَ اَنْتُمْ مَعاشِرُ اَخِفّاءُ الْهامِ، سُفَهاءُ الاَْحْلامِ.
تا مجبور شدم رأیم را با رأى شما یکى کنم. شما مردمى سبک‌سر و غرق در خیالات احمقانه هستید.
وَ لَمْ آتِ ـ لاَ اَبَا لَكُمْ ـ بُجْراً، وَلاَ اَرَدْتُ لَكُمْ ضُرّاً.
اى مردم بى ریشه، من که شرّى برایتان نیـاوردم، و زیانى براى شما نخواسـتم!