نهج‌البلاغه: خطبه 204
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است در تمجید خداوند
الْحَمْدُ لِلّهِ الْعَلِىِّ عَنْ شَبَهِ الْمَخْلُوقينَ، الْغالِبِ لِمَقالِ الْواصِفينَ،
حمد خداى را که از شباهت به آفریده ها برتر، و از توصیف واصفان فراتر است،
الظّاهِرِ بِعَجائِبِ تَدْبيرِهِ لِلنّاظِرينَ، وَ الْباطِنِ بِجَلالِ عِزَّتِهِ عَنْ فِكْرِ الْمُتَوَهِّمينَ.
به شگفتى هاى تدبیرش براى بینندگان آشکار، و به بزرگى عزّتش از اندیشه اندیشمندان پنهان است.
الْعالِمِ بِلاَ اكْتِساب وَ لاَ ازْدياد وَ لا عِلْم مُسْتَفاد، الْمُقَدِّرِ لِجَميع ِ الاُْمُورِ بِلا رَوِيَّة وَ لا ضَمير،
بدون اینکه علمش کسبى باشد، یا بر آن اضافه شود، یا از کسى فرا بگیرد عالم است، و منهاى اندیشه و خاطرْ تقدیرکننده تمام امور است.
الَّذى لا تَغْشاهُ الظُّلَمُ، وَ لايَسْتَضىءُ بِالاَْنْوارِ، وَ لايَرْهَقُهُ لَيْلٌ،
خدایى که تاریکى ها او را نمى پوشاند، و از روشناییها نور نمى گیرد، شب او را درنمى یابد،
وَ لا يَجْرى عَلَيْهِ نَهارٌ، لَيْسَ اِدْراكُهُ بِالاَْبْصارِ، وَ لاعِلْمُهُ بِالاِْخْبارِ.
و روز بر حضرتش جریان ندارد، ادراکش به چشم، و علمش به خبرگیرى نیست.
مِنْها فى ذِكْرِ النَّبِىِّ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
از این خطبه است درباره پیامبر صلّى اللّه علیه و آله
اَرْسَلَهُ بِالضِّياءِ، وَ قَدَّمَهُ فِى الاِْصْطِفاءِ، فَرَتَقَ بِهِ الْمَفاتِقَ،
او را با نور فرستاد، در برگزیدگى بر همگان پیشى داد، رخنه ها را به وسیله او به هم بست،
وَ ساوَرَ بِهِ الْمُغالِبَ، وَ ذَلَّلَ بِهِ الصُّعُوبَةَ، وَ سَهَّلَ بِهِ الْحُزُونَةَ،
و به وجود او بر گردنگشان غالب شد، به او مشکل را آسان، و ناهموارى را هموار ساخت،
حَتّى سَرَّحَ الضَّلالَ عَنْ يَمين وَ شِمال.
تا جبهه گمراهى را از راست و چپ دور گردانید.