نهج‌البلاغه: خطبه 42
وَ مِنْ خُطبة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است در نکوهش آرزوى دراز و پیروى از هواى نفس
اَيُّهَا النّاسُ، اِنَّ اَخْوَفَ ما اَخافُ عَلَيْكُمُ اثْنانِ: اتِّبَاعُ الْهَوى، وَ طُولُ الاَْمَلِ.
اى مردم، ترسناکترین چیزى که بر شما مى ترسم دو چیز است: یکى پیروى هواى نفس، و دیگرى بى مرزبودن آرزو.
فَاَمّا اتِّباعُ الْهَوى فَيَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ. وَ اَمّا طُولُ الاَْمَلِ فَيُنْسِى الاْخِرَةَ.
اما پیروى هواى نفس انسان را از حق بازمى دارد، و بى مرز بودن آرزو آخرت را ازیاد مى برد.
اَلا وَ اِنَّ الدُّنْيا قَدْ وَلَّتْ حَذَّاءَ، فَلَمْ يَبْقَ مِنْها اِلاّ صُبابَةٌ كَصُبابَةِ الاِْناءِ اصْطَبَّها صابُّها.
بدانید که دنیا به سرعت از شما روى گردانده، و از آن جز ته مانده اى که کسى آن را در کاسه باقى نهاده باشد نمانده.
اَلا وَ اِنَّ الاْخِرَةَ قَدْ اَقْبَلَتْ، وَلِكُلّ مِنْهُما بَنُونَ، فَكُونُوا مِنْ اَبْناءِ الاْخِرَةِ،
و آگاه باشید که آخرت روى نموده است، و براى هر یک از دنیا و آخرت فرزندانى است،
وَ لا تَكُونُوا مِنْ اَبْناءِ الدُّنْيا، فَاِنَّ كُلَّ وَلَد سَيُلْحَقُ بِاُمِّهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ.
شما از فرزندان آخرت باشید نه از فرزندان دنیا، زیرا هر فردى در آخرت به مادرش ملحق مى شود.
وَ اِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَلا حِسابٌ، وَ غَداً حِسابٌ وَلا عَمَلٌ.
امروز زمان عمل است و بازخواستى نیست، و فردا روز بازخواست است و عملى در آن میسّر نمى باشد.
- اَقُولُ: الْحَذّاءُ: السَّريعَةُ. وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَرْويهِ جَذّاءَ، بِالْجيم وَ الذّالِ، اَىِ انْقَطَعَ دَرُّها وَ خَيْرُها.-
مى گویم: «حذّاء» به معنى شتابان است، و گروهى «جذّاء» به جیم و ذال آورده اند، یعنى همه خیر و خوبیهاى آن قطع شده است.