نهج‌البلاغه: خطبه 236
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اقْتَصَّ فيهِ ذِكْرَ ما كانَ مِنْهُ بَعْدَ هِجْرَةِ النَّبِىِّ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ثُمَّ لَحاقِهِ بِهِ فَجَعَلْتُ اَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَاَطَاُ ذِكْرَهُ حَتَّى انْتَهَيْتُ اِلَى الْعَرَجِ. - فى كَلام طَويل.- - قَوْلُهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: «فَاَطَاُ ذِكْرَهُ» مِنَ الْكَلامِ الَّذى رُمِىَ بِهِ اِلى غايَتَىِ الاْيجازِ وَالْفَصاحَةِ. اَرادَ اَنّى كُنْتُ اُعْطى خَبَرَهُ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ مِنْ بَدْءِ خُرُوجى اِلى اَنِ انْتَهَيْتُ اِلى هذَا الْمَوْضِع ِ. فَكَنى عَنْ ذلِكَ بِهذِهِ الْكِنايَةِ الْعَجيبَةِ.-
از سخنان آن حضرت است در این سخن وضع خود را پس از هجرت پیامبر صلّى اللّه علیه وآله و ملحق شدن به آن حضرت بیان مى کند، خود را در مسیرى قرار دادم که رسول خدا صلّى اللّه علیه وآله رفته بود، همه جا گام به یاد او مى نهادم تا به منطقه عَرَج رسیدم. ] این سخن از یک کلام طولانى گرفته شده. کلام آن حضرت: «فَأطَاُ ذِکرَه» سخنى است در نهایت اختصار و فصاحت. منظور حضرت این است که من از ابتداى بیرون شدنم از مکه تا رسیدن به منطقه عرج از آن حضرت صلّى اللّه علیه وآله خبر مى گرفتم. و از آن معنى با این کنایه شگفت یاد کرده است.