نهج‌البلاغه: خطبه 46
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ عِنْدَ عَزْمِهِ عَلَى الْمَسيرِ اِلَى الشّامِ
از سخنان آن حضرت است به وقتى که براى حرکت به شام تصمیم گرفت
اللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثاءِ السَّفَرِ، وَكَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ
خداوندا، به تو پناه مى برم از سختى سفر، و غم و اندوه بازگشت
وَسُوءِالْمَنْظَرَ فِى الاَْهْلِ وَالْمالِ وَ الْوَلَدِ
و از آنچه در اهل و مال و فرزندم زشت بینم
اللّهُمَّ اَنْتَ الصّاحِبُ فى السَّفَرِ،وَ اَنْتَ الْخَليفَةُ فِى الاَْهْلِ، وَ لايَجْمَعُهُما غَيْرُكَ
بارالها، یار سفرم، و جانشین در برنامه زن و فرزندم تویى، و کسى جز تو قدرت بر این دو کار ندارد
لاَِنَّ الْمُستَخْلَفَ لايَكُونُ مُسْتَصْحَباً، وَالْمُسْتَصْحَبَ لايَكُونُ مُسْتَخْلَفاً
زیرا براى جانشین توانایى همـراهى با مسافر نیست، و همـراه مسافر هم قـدرت جانشینى نـدارد
- وَ ابتِداءُ هذَا الْكَلامِ مَرْوِىٌّ عَنِ رَسولِ اللّهِ صلّى اللّه عليه وآله وَ قَدْ قَفّاهُ اَميرُالْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ السَّلام بِاَبْلَغ ِ كَلام، وَ تَمَّمَهُ بِاَحْسَنِ تَمام مِنْ قَولِهِ:«وَ لايَجْمَعُهُما غَيْرُكَ» اِلى آخرِ الفصلِ.-
ابتداى این سخن از رسول حق صلّى اللّه علیه وآله روایت شده، و دنباله آن به بعد را امیرالمؤمنین علیه السّلام با بلیغ ترین سخن و نیکوترین تکمیل
از «و لا یَجْمَعُهُما» به بعد به پایان برده است.